Payız şeiri
Payız gəlib, küləklər
Gəzir yenə bağları.
Hər tərəfə sovurur
Saralmış yarpaqları.
Axıb gedir buludlar
Yenə də karvan-karvan.
Dərələri, dağları,
Bürüyür çiskin, duman.
Mərcan kimi qızarmış
Moruqlar parıldayır.
Ağaclarda qarğalar
Səs salıb qarıldayır...
Yağır güclü yağışlar,
Günlərcə vermir ara.
Almaz kimi şeh düşür
Bağçalara, bağlara.
Müəllif: Mirmehdi Seyidzadə
“Payızın səyahəti” şeiri
Payız gəldi, quşlar köçdü,
Qalın meşə qaldı çılpaq.
Payız yeli heyvanlara
Xəbər verdi: – Yağacaq qar!
Çəpgöz ayı, yumru kirpi,
Yanlarında qara böcək
Dedilər ki, qış gəlməmiş,
Yuvalara enək gərək.
Müəllif: Mirvarid Dilbazi.
Qızıl Payız şeiri
Yenə gəldi qızıl payız
Hər tərəfə yağdı yağış
Quşlar köçdü isti yerə
Əsdi külək birdən-birə
Yenə gəldi qızıl payız
Çaxdı şimşək,qopdu tufan
Yağış yağdı buludlardan
uzaq qaldıq durnalardan.
Yenə gəldi qızıl payız
fərqi yoxdur oğlan ya qız
hər kəs gedir məktəblərə
elm, bilik öyrənməyə
Yenə gəldi qızıl payız
bitdi artıq qızmar hava
nur saçmayır günəş daha
təslim olub buludlara
Yenə gəldi qızıl payız
yenə gəldi qızıl payız
Müəllif: Harezmi
Payız şeiri
Buz göydən boylanır,
Solğun günəş sap-sarı.
Qəmli-qəmli keçirlər,
Durnaların qatarı.
Başa çatdı yay fəsli,
Yenə açdı mədrəsə,
Kilaslarda uşaqlar
Yenə verdi səs-səsə.
Külək əsdi qopardı
Yarpaqları budaqdan,
Bir parçası narıncı,
Bir parçası al-əlvan.
Nəfəsindən ağ yelin
Soldu çəmən, soldu gül,
Hicranından bülbülün
Yarpaqların yoldu gül.
Şehə çökübdür çəmən,
Duman bürüyüb dağı,
Tüstüləyir çobanın
Yaş tikanlı ocağı.
Karvan-karvan qap-qara
Göydə buludlara bax!
Budaqlardan sallanan
Qıp-qırmızı nara bax!
Mehr, aban, azərəm
Çən-duman nəfəsliyəm
Mən payızam, rənglərin,
Meyvələrin fəsliyəm.
Müəllif: Həbib Fərşbaf
Payız duyğuları şeiri
Payızın hökmüylə əsdi bir külək,
Bir yaşıl səltənət çovğuna düşdü.
Ağaclar bir yaş da qocaldı demək,
Bir yarpaq nəsli də qırğına düşdü.
Aldı verdiyini geriyə torpaq,
Qazancı nə oldu bağın-bağçanın.
Bir yarpaq boy atdı körpə bir uşaq,
Ömründən bir yarpaq düşdü qocanın.
Palıdlar tab etdi sükuta, yasa,
Gilas yarpaqları qızardı, düşdü.
Hansı bəxtəvərin növcavanınsa
Üzünə bir yarpaq qızartı düşdü.
Çox yarpaq tökümü görüb yerimiz,
Soraq tutmaq olmur cığırdan, izdən.
Torpaq altındakı əzizlərimiz
Yenə də bir yarpaq gen düşdü bizdən.
Bir yarpaq da düşdü Bəzz qalasına,
Divarlar bir yarpaq çökdü aşağı.
İgid Babəklərin, Koroğluların
Bir yarpaq uzaqdan gəldi sorağı.
Yarpaqlar, belədir zamanın hökmü,
Tökülün, əbədi ömrə tamarzı.
Tarixin yüz illik yarpaq tökümü,
Olacaq bir yarpaq yaddaş kağızı.
Payızın ağzından əsdikcə külək,
Bir yaşıl səltənət çovğuna düşdü.
Ağaclar bir yaş da qocaldı demək,
Bir yarpaq nəsli də qırğına düşdü.
Müəllif: Musa Yaqub
Nəbi Xəzri. Qızıl payız
Gəlir səhər, gedir duman
Göylər qalır buludlara.
Sanki günəş öz nurundan
Don biçibdir palıdlara.
Cığırlardan mahnı, gülüş
Əskilməyir nə zamandır.
Meşə qızıl, göylər gümüş,
Sanki çay da büllurdandır.
Yelmi əsir səhər-səhər,
Ya çöllərin gül ətridir?
Dağdan axan şəlalələr
Qucağında zər gətirir.
Düzlər axar-baxarlıdır,
Ağ cığırlar çıxır yola.
Gör təbiət nə varlıdır,
Qızıl səpir sağa-sola.
Uçur quşlar qatar-qatar,
Hərə gedir öz yerinə.
Maşın keçir, zər yarpaqlar
Göyə qalxır toz yerinə.
Axşamın sakit çağında,
Alov tutub çölü, düzü.
Palıdların qucağında
Gecələyir günəş özü.
Bax ulduzlar nur çiləyir,
Bu yer hara, qüssə hara!
Qızıl payız nəğmə deyir
Qızıl qılbli insanlara!